Hem Öğrenip Hem Öğretenler!
Hem Öğreniyor, Hem de Öğretiyorlar!
Okçuluk;
Hem Tarihi Türk Ata Sporu,
Hem de Peygamberimizin Sünnet-i Seniyesi...
Hem Öğreniyor, Hem de Öğretiyorlar!
"Bugün bir satır, Yarın bir satır...
Okunacak "Bu Kitap"! Satır satır..."
diyerek çıktığımız bu yolda hayat ve hakikat kitabının satır araları aralanıyor...
Geleneksel Türk Okçuluğunda Mete Han'ın "Çavuş Oku/ Islıklı Ok! bilgisini de vermeden geçmeyelim.
"Osmanlı kemankeş ve tîrendâzları ok meydanına yarışma veya imtihan için geldiklerinde bir Fâtiha, üç İhlâs okur, salavat getirir, kemankeşlerin pîri sayılan Sa'd b. Ebû Vakkās ile beraber ok atmada mahir bazı sahâbîleri anar, yukarıda adı geçen üç usta ve el-Vâżıḥ yazarı Taberî ile geçmiş kemankeşler için dua ederdi (Mustafa Kânî b. Muhammed, s. 50). Okçular havadaki oku vurma, hedefteki oku gezinden vurma, at üstünde dörtnala giderken her yönde hedef vurma, oku en uzağa atma, havaya atılan veya hareket halindeki halkanın içinden ok geçirme, çelik levha yahut birkaç kat fil derisini delme gibi birçok dalda yarışırdı.
Osmanlı ordusunda tüfeğin yaygınlaşmasına kadar ok çok etkili bir savaş aracı olarak kullanılmıştır. Daha sonra da tâlimhânede ve adını bu etkinlikten alan Okmeydanı'nda kapıkulu yeniçerileri ok tâlimlerini sürdürmüştür (bk. OKMEYDANI). Tâlimhâne müdürünün (tâlimhâneci) solaklara ve kemankeşlere okçuluk tâlim ettirmesi kanun gereğiydi. Padişahın muhafızları arasında kemankeşlerin önemli bir yeri vardı. Muharebe meydanlarında 400 kadar kemankeş padişahın çevresini kuşatırdı. Osmanlı ordusunun ok ve yay tedariki Cebeci Ocağı tarafından görülür, oklar Gelibolu ve İstanbul'daki bu işle uğraşan esnaf tarafından yapılırdı. Evliya Çelebi'nin verdiği bilgiye göre İstanbul'da okçu esnafı 200 dükkânda 300 (Seyahatnâme, I, 277), yaycılar ise 200 dükkânda 500 (a.g.e., I, 276) kişiden oluşmaktaydı. Ok temrenleri Edirne'de yapılırdı (Uzunçarşılı, Kapukulu Ocakları, II, 13-14). Osmanlı bahriyesinde de okçuluk önemliydi. Düşman yelkenlilerine ateş oku atmak eskiden beri uygulanan bir usuldü. 883 (1478) tarihli bir belgede bir mavna ve on dokuz kadırgadan oluşan donanmada değişik topların yanında on sekiz sandık ok ve 822 kabza kemandan söz edilir (Uzunçarşılı, Merkez-Bahriye, s. 513). Osmanlı askerî teşkilâtının alâmetleri arasında ok ve yay da bulunmaktadır (Marsigli, II, lv. XXI). Daha önce Selçuklular'ın mensup olduğu Üçoklar'dan Kınık boyunun damgasının Reşîdüddin'e göre ok olduğu, Selçuklu sultanlarının mektuplarına ok ve yay işareti, tahtlarının yanına da yay ve ok dolu sadak koydukları bilinmekte ve bayraklarının üstünde ok ve yay alâmetinin bulunduğu tahmin edilmektedir (DİA, V, 249). Ok yay Grek-Roma mitolojisinde aşk tanrısı Eros'un alâmeti iken Türk edebiyatında sevgilinin kirpikleri ve bakışları oka, ayrılığının acısı ok yarasına ve kaşları genellikle yaya benzetilir. Ok atmanın âdâbı, menziller ve okçulara dair bilgi veren eserler genel olarak "kavsnâme" adıyla anılır (bk. KAVSNÂME). (Kaynak:İslam Ansiklopedisi Diyanet Yayınları)
Her öğrencinin kendi kaabiliyetine yönelik gelişimin sağlanmasına yönelik bir anlayışla öğrenci merkezli ve çözüm odaklı yaklaşım ile imkan ve destek veriliyor.
Öğrenci ve öğretmenimiz ders alma vermeden öte derdi ile hoş olan,dertlenen,katma değer üreten, birşeyleri dert edinen öncü bireyler olmalarının önü açılıyor.
Bu süreçte kadim sporumuz "Geleneksel Türk Okçuluğu" ilgi alanı olmaya ve kurumumuzca da desteklenmeye de devam ediliyor.
Bu gayretin boşa da gitmediğini görmek eğitim adına bizleri de sevindiriyor ve daha da farklı alanlarda öğrencilerimizin çok yönlü gelişimlerine fırsat sunma gayretimizi kamçılıyor.
Bu hafta salı ve çarşamba günlerinde Geleneksel Türk Okçuluk Eğitimlerine Doğa Okulunda devam edildi. Yavru Kurtlar öğrencilerimiz; Halil İbrahim ÇAM,Kaan KAÇAL ve Kübranur BEDİR'in eğitiminden geçtiler.
Onlar öğrenci iken öğretmen olan nadide çocuklar; Bizim çocuklar... Eskişehirli "Yavru Kurtlar"'ın hayatında bir iz bırakmanın sevincini yaşadık,
Vesselam.
